Różnice

Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.

—	cywilne:procesowe:wn_restyt [27.08.2018 19:00] (aktualna)

Linia 1:	Linia 1:
	+	====== Wniosek restytucyjny ======

	+	"W ocenie Sądu Najwyższego, zastosowanie per analogiam <color #ff7f27>art. 338 kpc</color> w postępowaniu toczącym się na skutek wniesienia <color #ff7f27>zarzutów od nakazu zapłaty</color> <color #ed1c24>nie jest dopuszczalne</color> z następujących względów. Po pierwsze - w (...) [kpc] instytucja wniosku restytucyjnego, a więc wniosku o zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia albo o przywrócenie poprzedniego stanu odniesiona została do wyroków nieprawomocnych, którym sąd nadał rygor natychmiastowej wykonalności (art. 338), następnie uchylonych lub zmienionych, oraz prawomocnych, uchylonych lub zmienionych w uwzględnieniu skargi o wznowienie postępowania (art. 415). Nakaz zapłaty, przeciw któremu nie wniesiono skutecznie zarzutów, ma skutki prawomocnego wyroku (art. 494 § 2 kpc), ale wyrokiem nie jest. Po drugie - stosowanie ogólnych przepisów o procesie w innym postępowaniu dopuszczalne jest przez analogię wtedy, kiedy dana materia nie podlega odrębnej regulacji. Tymczasem nakaz zapłaty z chwilą wydania stanowi, jak wynika z art. 492 § 1 kpc, tytuł zabezpieczenia, wykonalny bez nadawania mu klauzuli wykonalności. Do jego wykonania zatem mają zastosowanie przepisy o postępowaniu zabezpieczającym, które nie przewidują wniosku restytucyjnego, przyznają natomiast zobowiązanemu z nakazu zapłaty <color #22b14c>roszczenie odszkodowawcze</color>, o jakim mowa w <color #22b14c>art. 746 kpc</color>. Skoro zatem ustawodawca przewidział inny tryb dochodzenia roszczeń wynikających z wykonania zabezpieczenia, stosowanie per analogiam art. 338 kpc nie ma uzasadnienia" (SN wyrok II CK 712/04 10.06.2005).